വെള്ളിനൂല്‍ കണക്കേ പൊഴിയുന്ന
മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്നു ഞാന്‍ നടക്കവേ
മഴനനഞാല്‍ പനിക്കുമെന്ന അമ്മതന്‍
സ്നേഹമാം താക്കിത് കാതില്‍ മുഴങ്ങവേ...
ചായകടയുടെ കോലായില്‍ കയറിയിരുന്നരി
മുറുക്കും ചൂട് ചായയും മുത്തി കുടിച്ചും
മഴയുടെ സുകമുള്ള തണുപ്പും നുകരവേ
മഴയുടെ സംഗീതം പോലെന്‍ അകതാരില്‍
ഓര്‍മ്മകളുടെ പെരുമഴ പെയ്ത്തിറങ്ങുന്നു
മഴത്തുള്ളികള്‍ ചിന്നി ചിതറി
പുരമുകളില്‍ നിന്നും ഊര്‍ന്നു വീഴുന്നതും
മുത്തുപോലേ കുഞ്ഞികുമിളകള്‍ വിടരുന്നതും
അവ ഒന്നൊന്നായി കടലാസ് വഞ്ചികള്‍ക്കൊപ്പം
ചേര്‍ന്നൊഴുകിയോടുവില്‍ തകര്‍ന്നുടയുന്നതും
വഴയില കുടയുമായി നടന്നതും
കുടയില്‍ നിന്നും ഊറിവരുന്ന
മഴത്തുള്ളികള്‍ മുത്തികുടിച്ചതും
കുടകറക്കി വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചതും
നടപാതയിലെ മഴവെള്ളം തട്ടിതെറിപ്പിച്ചതും
നനഞ്ഞു ഒട്ടിയ ഉടുപ്പുമായി
ക്ലാസ്മുറിയില്‍ വിറച്ചിരിന്നതും...
മഴയുടെ കുളിരില്‍ പുതപ്പിനടിയില്‍
ചുരുണ്ട് കൂടി കിടന്നുറങ്ങിയതും
ദൈവസ്നേഹമാണ് ഭൂവില്‍ മഴയായി
പൊഴിയുന്നതെന്ന് ...എന്‍ അച്ഛന്‍
ഓതിയത് ഇന്നും ഓര്‍ക്കുന്നു
ഭൂമി മുഴുവന്‍ നിറയട്ടെ ആ നറുസ്നേഹം
ആ സ്നേഹമഴയില്‍
എല്ലാ മനവും സ്നാനംചെയ്യപ്പെടട്ടെ .
എല്ലാ മനവും ശുദ്ധമാക്കപ്പെടട്ടെ ....
